خبری دیگر در سوگ ارسباران

سیاه خروس

 جام جم - سه شنبه 29 ارديبهشت 1388

تمامي زيستگاه‌هاي سياه‌خروس در خارج از منطقه حفاظت شده ارسباران بشدت تخريب مي‌شود و نسل اين پرنده نادر در اكثر نقاط آن منقرض شده است.مسعود كارشناس محيط طبيعي اداره كل محيط‌زيست آذربايجان شرقي در گفتگو با خبرنگار ما با اعلام اين خبر گفت: تمامي زيستگاه‌هاي سياه‌خروس آذربايجان شرقي، پرنده‌اي كه در فهرست قرمز IUCN قرار گرفته يعني در خطر انقراض است، حدود 32 هزار هكتار است كه متاسفانه 20 هزار هكتار از آن در خارج از منطقه حفاظت شده ارسباران واقع است.

وي تصريح كرد: تمامي زيستگاه‌هاي مناطق آزاد واقع در غرب رودخانه ايل گنه چاي كه از مهمترين زيستگاه‌هاي سياه خروس است، اكنون توسط اداره كل منابع طبيعي مديريت مي‌شود.

مسعود افزود: متاسفانه اين اداره با صدور پروانه چرا براي دام‌هاي عشاير باعث به خطر انداختن نسل اين پرنده نادر شده، به طوري‌كه تعداد دام در اين مناطق هيچگونه تناسبي با ظرفيت مرتع ندارد.

اين كارشناس ادامه داد: مناطق جنگلي ارسباران 170 هزار هكتار است كه حدود 84 هزار هكتار از اين مناطق به عنوان مناطق حفاظت شده توسط اداره كل محيط‌زيست استان حفاظت مي‌شود و بقيه تحت مديريت اداره كل منابع طبيعي است.

وي افزود: جلوگيري از انقراض گونه‌هاي نادر بدون همكاري ادارات محيط زيست و منابع طبيعي امكان پذير نيست. چرا كه در زيستگاه‌هايي كه به عنوان مناطق آزاد و توسط اداره كل منابع طبيعي مديريت مي‌شوند صرفا گونه‌هاي جنگلي مديريت شده و اداره منابع طبيعي هيچگونه مسووليتي در قبال گونه‌هاي جانوري ندارد.مسعود ادامه داد: گونه نادر سياه‌خروس كه جزو گونه‌هاي در معرض خطر اروپا اعلام شده در منطقه قفقاز (كشورهاي ايران  روسيه  گرجستان  تركيه  جمهوري آذربايجان و ارمنستان) زندگي مي‌كند و در كشور ما تعداد آن فقط 400 تا 450 برآورد شده است.

هدیه ای از آینالی

این تصویری است از مسیر آینالی به روستای مرزی عاشیقلو. دوشنبه ۲۱ اردیبهشت از آن روزهای استثنایی جنگل های ارسباران بود. دره هایی که حالا گردشگری هم نام گرفته اند. قلعه درسی. مکیدی دره سی و آینالی. زمین فرشی از سبزه و شبنم داشت و کفش گذاشتن روی آن ها جنایت بود. بوی گل ها در مسیر آینالی آدمی را از زمین بلند می دارد. اینجا در زمین یک استثناست و به نظر می آید آدمی حقیرتر از آن است که پای در حریم آن بگذارد. رفتار آدمی در این جنگل ها دور از آدمیت که چه عرض شود دور از طبیعت است. باید به فکر جنگل ارسباران باشیم. من وقتی ضمن قدم زدن پای در صورت سبزه و شبنم گذاشتم رنجش طبیعت را احساس کردم.پس وای بر ما!!

آینالی